26. İhtilaf anında hükmü Allah ve Rasûlü’ne havale eder. (Nisa 59)
27. Allah’ın hadleri (suçlar için takdir ettiği cezalar) tatbik edilirken acıma duymaz. (Nur 2)
28. Kafirlere karşı şiddetli, mü’minlere karşı merhametli ve alçak gönüllüdür. (Fetih 29)
29. Devamlı korku ile ümit arasındadır. (Bakara 218)
B) SÜNNETTE MÜ’MİN
1. Mü’min arı gibidir. Çünkü arı sadece temiz yer, temiz bir şey verir. İnce bir dala konsa bile zedelemez.(İbni Hibban, Taberânî, Beyhakî Şuabu’l-İman-Sahih)
3. Mü’min altın külçesi gibidir. Altın ısıya maruz kalsa parlar, tartıldığında ise ağırlığı hiç eksilmez. (Beyhakî Şuabu’l-İman-Sahih)
4. Mü’min deve gibidir. Deve yumuşak huyludur, çekildiği zaman gelir, bağlandığında durur ve oturtulduğunda oturur. (Müsnedi Kadaî-Hasen)
5. Mü’min buğday başağına benzer. Çünkü o rüzgara maruz kalınca bazen yatar, bazen doğrulur ama kırılmaz. Münafık ise şiddetli rüzgarda kökten kırılan erz ağacına benzer. (Buhârî, Müslim, Tirmizî )
6. Mü’minin diğer mü’minlerle ilişkisi binanın tuğlaları gibidir. Onlar birbirlerine kenetlenirler. (Buhârî, Müslim)
7. Mü’min diğer mü’minin aynasıdır. Onların iyiliklerini yansıtır, hatalarını da hatırlatarak düzeltmesine sebep olur. (Ebu Davud, Buhârî Edebü’l-Müfred)
8. Mü’minler, birbirlerine karşı bir vücut gibidirler. Vücudun herhangi bir yerindeki rahatsızlık diğer organları da rahatsız eder. (Müslim, Buhârî Edebü’l-Müfred, Ahmed, Ebu Nuaym Hilye)
9. İnsanlar mü’mini sever, onunla haşır neşir olmak isterler. Çünkü mü’min, kaba değildir. (Ahmed-Sahih)
10. Mü’min, mü’minin kardeşidir. Onun ihtiyacını giderir, kaybettiklerini bulmakta ona yardım eder, talip olduğu bayana o vazgeçmedikçe talip olmaz, kardeşinin yokluğunda onun malına ve ailesine sahip olur. (Müslim, Ebu Davud, Taberî)
11. Mü’mini günahlarından arındırmak için Allah ona hastalık verir. Nasıl demir ateşe sokulduğunda kir ve pastan ayıklanıyorsa, mü'min de ateşli hastalık neticesinde günahlarından arınır. Çünkü o ateş mü'minin cehennemden nasibidir. (Hakim, Bezzar, Ahmed-Sahih)
12. Mü’minin içi ve dışı aynıdır. Mü'minlere hemen inanır. Facir (günahkar) ise içi dışı gibi değildir. (Ebu Davud, Tirmizî, Buhârî Edebü’l-Müfred, Hakim-Hasen)
13. Mü’min, işlediği günah sebebiyle üzülür, işlediği hayır sebebiyle sevinir. (Ahmed b. Hanbel-Sahih)
14. Mü’min kılıcıyla ve diliyle cihat eder. (Ahmed b. Hanbel-Sahih)
15. Mü’min, insanların emin gördüğü, mallarını ve nefislerini emanet ettiği kimsedir. (İbni Mace, Ahmed, İbni Hibban, Hakim, Bezzar-Sahih)
16. Mü’min, komşusu açken tok yatmaz. (Buhârî Edebü’l-Müfred, Hakim-Sahih)
17. Mü’min yalnız mü’minle arkadaşlık yapar. (Tirmizî-Hasen)
18. Mü’min iyi ahlaklıdır. (Ebu Davud, Tirmizî, Ahmed-Hasen)
20. Mü’min, misafirine ikram eder. (Buhârî, Müslim)
21. İnsanlara ihtiyacını belli etmemek mü’mini aziz kılar, gece namazı kılmak ise onu yüceltir. (Hakim, Ebu Nuaym, Münzirî-Hasen)
22. Mü’min aynı yerden iki sefer ısırılmaz. Bir defa kandırıldığı hususta bir daha kandırılmaz. (Buhârî, Müslim)
23. Mü’min bir tek bağırsaktan yer. Yeme ve dünya hırsı hususlarında kanaatkardır. (Buhârî, Müslim)
24. Mü’min abdestini devamlı muhafaza eder. (İbni Mace, Ahmed, Malik Muvatta, Darimî, Hakim-Sahih)
25. Allah, mü’minin günahını affetmek için ona, eşine, çocuklarına ve malına musibet verir. (Tirmizî, Ahmed, Hakim-Sahih)
26. Mü’min sövmez, lanet etmez, kötü söz söylemez. (Buhârî Edebü’l-Müfre, ,Tirmizî, İbni Hibban, Ahmed, Hakim-Sahih)
27. Mü’min için dünya zindandır. Çünkü her şey onun için sınırlıdır. O, Allah’ın istediği bir hayatı yaşamak için nefsinin istediği gibi değil de, Allah’ın ve Rasûlü’nün sınırlarını belirlediği çizgide yaşar. (Müslim, Tirmizî, İbni Hibban, İbni Mace, Ahmed)
28. Mü’min Allah’ın kaza ve kaderine rıza gösterir. Kendisine iyilik isabet ederse şükreder, kötülük isabet ederse sabreder. (Müslim)
29. Mü’min insanlarla birlikte olur, onların eziyetlerine sabreder, onlardan kaçmaz. (Ahmed, Buhârî Edebü’l-Müfred, Tirmizî, İbni Mace-Hasen)
30. Mü’min kuvvetli olmalıdır. Her mü'minde hayır olmasına karşın kuvvetli olan zayıfa nispetle daha hayırlıdır. (Müslim)
31. Mü’min kendisi için sevdiğini diğer mü’min kardeşi için de sever. (Buhârî, Müslim)
32. Mü’min, Allah için sever, Allah için buğzeder. Allah için verir ve Allah için alıkoyar. (Müslim, Ebu Davud, Tirmizî, Ahmed)
33. Mü’min çokça Kur’an okur. Bu durumda kokusu da güzel, tadı da güzel birisi olacağını bilir. (Buhârî, Müslim)
34. Mü’min, Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ı kendi nefsinden, çocuğundan, babasından ve bütün insanlardan daha çok sever, sayar ve hakkını korur. Bu ise onun sünnetine azı dişleri ile yapışmakla olur. (Buhârî, Müslim)
36. Mü’minin ölüm anında alnı terler, ruhu güzellikle alınır, mezarda ise sorgu meleklerinin sorularını bilir ve kendisi için kabir bir cennet bahçesine çevrilir. (Tirmizî, Nesâî, İbni Mace, Ahmed)
37. Mü’minin kıyametteki durumu ise; Rabbi onun günahlarını dünyada insanlardan gizlediği gibi mahşer sahasında da gizler ve bağışlar. (Buhârî, Müslim)
Bu yazı Hak Yayınları’ndan çıkan Abdulhak el-Heytemî’nin yazdığı ‘Kur’an, Sünnet ve Selefin Sözlerinden Mü’minin Sıfatları’ adlı kitabın özetidir.
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] adresinden alınmıştır.
Paz 28 Ekim 2012, 12:04
Konu: Ayet ve Hadislerle Müminin Sıfatları 
Paz 07 Şub. 2010, 20:28