Müslümanın, bir fitneye uğradığı ve Rabbi onu arındırmak için imtihan ettiği zaman sebat etmesini sağlayan faktörlerden biri de Allah'ın ona, kendisine nasihat eden ve inancını sağlamlaştıran salih bir insan göndermesidir. Allah'ın kendisini faydalandırdığı, hatasını örten nasihatlerdir. Bu nasihatler; Allah'ı, O'na kavuşmayı, cenneti ve cehennemi hatırlatan sözlerle doludur. İmam Ahmed'in hayatında bunun örneklerine rastlanır. O, saf bir altın gibi çıkmak üzere bela ile imtihana girer. Zincirlerle bağlı olarak Me'mun'un huzuruna götürülmektedir. Me'mun, huzuruna getirilmeden önce İmam Ahmed'i ağır bir şekilde tehdit etmiştir. Öyle ki, hizmetçisi İmam Ahmed'e şöyle der: "Ey Ebâ Abdillah! Me'mun daha önce hiç çekmediği bir kılıç çekti. Eğer, Kur'an'ın mahluk olduğunu söylemezsen seni o kılıçla öldüreceğine, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'e yakınlığı üzerine yemin etti. Bunu sana söylemek bana zor geliyor." İşte o anda, basiret sahibi akıllı insanlar imamlarına, inancını kuvvetlendirici sözler söylemeyi fırsat bilirler. Zehebi'nin "es-Siyer"inde Ebu Cafer el-Enbâri'den şöyle dediği rivayet edilir: "Ahmed, Me'mun'a götürüldüğünde haberim oldu. Fırat'ın karşısına geçtim. Onu handa otururken buldum. Kendisine selam verdim. "Ey Ebâ Cafer! Sıkıntı çektin" dedi. Ona şöyle dedim: "Yâhu! Sen bugün başsın. İnsanlar seni örnek alıyor. Vallahi, Kur'an'ın mahluk olduğunu söylersen insanlar da söyleyecek. Eğer sen söylemezsen, insanlardan bir çoğu da bunu söylemekten kaçınacak. Bununla birlikte; adam seni öldürmese de sen zaten öleceksin. Ölümden kaçış yoktur. Allah'tan kork ve onların isteğine cevap verme!" Ahmed, "Maşaallah/ Allah böyle diledi" diyerek ağlamaya başladı. Sonra dedi ki: "Ey Ebâ Cafer! Tekrarla" Ona aynı şeyleri tekrar söylerken "Maşaallah/ Allah böyle diledi" diyordu." İmam Ahmed, Me'mun'a götürülüşünü anlatırken şöyle der: "Geniş bir düzlüğe girdik. Gecenin ortasında orada ilerliyorduk. Bir adam karşımıza çıktı ve "Hanginiz Ahmed b. Hanbel?" dedi. Ona, "Bu" dediler. Deveciye, "Yavaşla" dedi. Sonra şöyle dedi: "Be adam! Burada öldürüleceğine üzülme, cennete girersin". Daha sonra, "Allah'a emanet ol!" dedi ve gitti. Onun kim olduğunu sordum. Araplardan, Rabia kabilesinden bir adam olduğunu; çölde yün yaptığını, kendisine Cabir b. Âmir denildiğini ve hayırla anıldığını söylediler." El-Bidâye ve'n-Nihâye'de; bedevinin İmam Ahmed'e şöyle dediği zikredilir: "Be adam! Sen insanların temsilcisisin. Onlara kötülük getirme. Bugün sen, insanların önderisin. Sakın, seni söylemeye çağırdıkları şeyi söyleme; onlar da söyler ve Kıyamet Günü, onların günahını yüklenirsin. Allah'ı seversen üzerinde bulunduğun düşüncede sabret. Şüphesiz seninle cennet arasında ancak öldürülmen vardır." İmam Ahmed şöyle der: "Onun sözü, beni çağırdıkları şeyi yapmamaya olan kararlılığımı kuvvetlendiren etkenlerden biriydi." Bir başka rivayette de İmam Ahmed şöyle der: "Bu sıkıntıya düştüğümden beri Tavk düzlüğünde benimle konuşan bedevinin sözünden daha etkili bir söz işitmedim. Bana, "Ey Ahmed! Hakk seni öldürürse şehit olarak ölürsün. Yaşarsan da övülmüş olarak yaşarsın" dedi ve kalbime güç verdi." İmam Ahmed kendisine eşlik eden ve fitnede onunla beraber direnen genç (Muhammed b. Nuh) hakkında şöyle der: "Yaşının küçüklüğüne ve ilminin azlığına rağmen, Allah'ın emri konusunda Muhammed b. Nuh'tan daha dirençli olan birini görmedim. Sonunun hayırlı olmasını dilerim. Bir gün bana şöyle dedi: "Ey Ebâ Abdillah! Allah'tan kork! Sen benim gibi değilsin. Sen, örnek alınan bir insansın. İnsanlar boyunlarını uzatmış ne yapacağını gözlüyorlar. Allah'tan kork ve Allah'ın emrinde kararlı ol!" Öldüğünde onun namazını kıldım ve onu defnettim." İmam Ahmed'in bağlı olduğu halde kendilerine namaz kıldırdığı mahkumlar bile onun sebat göstermesine katkıda bulunurlar. İmam Ahmed bir keresinde zindanda şöyle der: "Hapsedilmeye aldırmıyorum. Evimden farkı yok. Kılıçla öldürülmeye de aldırmıyorum. Fakat kırbacın fitnesinden korkuyorum." Zindandakilerden bazıları bunu işitir ve şöyle der: "Aldırma ey Ebâ Abdillah! İki kırbaç darbesinden başka bir şey değil. Sonra gerisinin nereye değdiğini hissetmezsin.""Bu söz üzerine sanki, sıkıntılarından kurtulmuş gibi olur.
Değerli Kardeşim! Salihlerden öğüt almaya gayret et ve sana nasihat edilince onu anla!Yolculuğa çıkmadan, içerisine düşmekten korktuğun şeyler için nasihat iste. Musibete uğradığında veya beklenen bir sıkıntıdan önce nasihat iste. Bir makama tayin edildiğinde veya mirasa konduğun ve zengin olduğunda nasihat iste. Kendi inancını sağlamlaştır, başkasının inancını sağlamlaştır. Allah, müminlerin velisidir.
Paz 28 Ekim 2012, 12:04
Konu: Nasihat Dinde Sebatı Sağlayan Etkenlerden Biridir 
Paz 08 Şub. 2009, 17:00