Her Bid'at Bir Sünneti Öldürür

Admin Yaş : Kayıt tarihi : 02/02/09 Mesaj Sayısı : 1596 Nerden :

Her Bid'at Bir Sünneti Öldürür
Çünkü seleften gelen haberlere göre, ortaya çıkan her bid'ât, karşılığında sünnetlerden birisini öldürür. İbn Abbas'tan[1] şöyle dediği rivayet edilmiştir:

"İnsanların başına öyle bir zaman gelecek ki bid'ati icad edecekler, sünneti öldürecekler. Hatta o kadar ki bidatler dirilecek, sünnetler ölecek."

Bazı haberlerde şöyle denilir:

"Kişi daha hayırlı bir sünneti terketmedikçe bir bidati ihdas edemez.

"Lokman İbn Ebi İdris el'Havlânî'den[2] rivayet edilmiştir; o şöyle diyordu:

İnsanlar ne zaman dinlerinde bir bid'at ihdas ederlerse, onunla birlikte mutlaka kendilerindeki bir sünneti rafa kaldırmış olurlar.

Hassan İbn Atıyye[3] şöyle demiştir:

Bir millet ne zaman dinlerinde bir bid'at çıkarırsa Allah da onların sünnetlerinden o kadarını çekip çıkartır ve bu sünnet kıyamete kadar onlara geri gelmez. Bu manada söylenmiş daha başka pek çok söz vardır. İnşaallah ilerideki açıklamalarda yeri geldikçe bunlar da görülecektir.[4]

Sünnetin İhyasını Teşvik

Sünnetin ihya edilmesini teşvik için pek çok şey söylenmiştir. İbn Vehb[5] Hz. Peygamber'den (s.a) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:

"Kim, benden sonra öldürülmüş sünnetlerimden bir sünnetimi diriltirse, o sünnetle amel edenlerin sevablarında hiçbir eksiklik olmaksızın aynısı ona da verilir. Kim, Allah ve Rasulünün razı olmadığı sapık bir Bid'ati çıkarırsa, o bid'atle amel edenlerin günahlarından hiçbir şey eksilmeksizin aynı günah ona da yazılır."[6]

Bu hadisi aynı manada bazı farklı lafızlarla Tirmizi rivayet etmiştir ve hadisin hasen olduğunu söylemiştir. Tirmizi, Enes'ten rivayet etmiştir; Enes şöyle anlatır: Rasulullah (s.a) bana şöyle buyurmuştur:

"Evladım! Yapabiliyorsan kalbinde hiç kimseye karşı, hiçbir zaman kin ve nefret besleme." Sonra bana şöyle dedi:

"Evlâdım, işte bu, benim sünnetimdir. Kim benim sünnetimi diriltirse beni seviyor demektir. Kim beni severse cennette benimle beraberdir." [7] Hadis bu şekliyle hasen-gariptir.

[1] Abdullah İbn Abbas, Hz. Peygamber'in (s.a.) amcasının oğlu ve büyük bir sahabidir. Hicretten üç sene önce doğmuştur. Hz. Peygamber dinde fakih olması ve Kur'an'ın te'vili konusunda (uzman olması için) kendisine dua etti. Allah'ın lutfuyle bu dua gerçekleşti. Büyük bir alim olduğunda görüş birliği vardır. En çok hadis rivayet edenlerdendir ve meşhur Abâdile'den (Abdullah'ların) birisidir. Hicri 68'de Tâifte vefat etmiştir. (el-Meârif, 123; Takrîb, 1/425; Tezkiratu'l-Huffâz, 1/40; el-Cerhu ve-t-Tadîl, 5/116; Siyeru A'lâmin-Nubelâ, 3/331)

[2] Lokman İbn Ebi İdris el'Havlânî: Lokman İbn Âizillah Ebû İdris el-Havlâni, Dimeşk kâdısıdır. Kaynaklarda biyografisi hakkında yeterli bilgiye rastlamadım.

[3] Hassan İbn Atıyye: Ebu Bekir el-Muhâribî'dir. Güvenilir, âlim, âbid, zahit ve takva sahibidir. Kaderiyyecilikle suçlanmıştır. Zehebî, o görüşten döndüğünü söylemiştir. Hicri 130'da vefat etmiştir. (Tehzib, 2/2511 el Cerhu ve't-Ta'dîl, 3/236; Hılye, 6/70; Siyeru A'lâmi’n-Nubelâ, 5/466)

[4] İmam Şatıbi, el-İ’tisam Kitap Dünyası Yayınları: 1/39.

[5] İbn Vehb: Abdullah İbn Vehb İbn Müslim'dir, İmam ve Şeyhu’l-İslam'dır. Künyesi Ebü Muhammed el-Fihrî'dir. Hicrî 125 yılında doğmuştur. Bazı küçük tabiîlerle karşılaşmıştır. Bir ilim deposu ve amel hazinesidir. Pek çok kişi kendisinden rivayette bulunmuştur. İlmi ve şöhreti yaygındır. Sikadır, güvenilir bîr kişidir, müftidir, fakihtir. Hicri 297 yılının Safer ayında vefat etmiştir. (Tezkira; 1/403; Şezerat, 1/347; el"Cerhu ve't-Ta'dil, 5/189; Takrib. 1/46; Siyeru A'lâmi'n Nubelâ, 9/223; Tehzîb 6/71.

[6] Hadisi bu lafızla İbn Mâce, Mukaddimede ve Men ahya sünneten kad ümitet babında, 210 numarada rivayet etmiştir. Müellifin de dediği gibi bu hadisi Tirmizî rivayet etmiştir ve şöyle demiştir: Hadis hasendir. Hadisi İbn Mâce ve Tirmizî, Kesir İbn Abdillah'dan; o, babasından; o da dedesinden rivayet etmiştir. Alimler bu/ Kesir'i zayıf görmüşlerdir. Fakat hadisi kuvvetlendirecek ve onu hasen derecesine ulaştıracak başka şahitler vardır. Hadis Tirmizi'nin el-Ahzü bi's-sünne bâbında 2817 no ile rivayet edilmiştir.

[7] Müellifin de dediği gibi bu hadisi Tirmizî rivayet etmiştir. Fakat müellifin ibaresinde bir farklılık vardır. Tirmizî'nin Enes'ten yaptığı rivayette "Kim benim sünnetimi ihya ederse beni ihya etmiş olur" ibaresi geçer. (Tirmizî, K. İlim, Babu el-Ahzu bi's-Sünne ve'ctinabi'l-Bid'a, h.no: 2678) Tuhfe müellifi şöyle der; Mevcut nüshalarda üç yerde böyle geçer. Mişkât'ta ise bu hadisin "kim sünnetimi ihya ederse beni sevmiş olur" ibaresiyle üç yerde geçtiği ifade edilir. Anlaşılıyor ki bazı Tirmizî nüshalarında da böyle geçmiştir... (Tuhfetu’l Ahvezî, 7/371.)