İnsanlarla alay eden kimseye cennetin bir kapısı açılır ve ona "Gel, gel!" denilir. Adam sıkıntı ve telaşla gelince kapı kapanıverir. Sonra başka bir kapı açılır ve "Gel, gel!" denilir. Adam yine sıkıntı ve telaşla gelince kapı yine kapanıverir. Bu durum adam "Gel!" çağrısına gidemeyecek hale gelinceye kadar devam eder. İbn Ebi'd-Dünya mürsel olarak nakletmiştir. İmam Gazali, Dilimize Nasıl Sahip Çıkabiliriz, Polen Yayınları, shf. 53