Rasulullah -sallallahu aleyhi ve sellem-: “Din nasihattir” buyurdu.
Bizler:
“Kimin için?” dedik.
“Allah, Kitabı, Rasulü, Müslümanların idarecileri ve geneli için” buyurdu.[1]
Nasihat: Cemiyetli bir kelimedir. Anlamı; nasihat edilen kimseye hayırlı nasip toplamaktır.
Nevevî -Allah ona rahmet etsin- dedi ki:
"Müslümanların imamlarına nasihat: hak uğrunda kendilerine yardım, bu hususta onlara itaat, haktan ayrılmamalarını tenbih, unuttukları şeyleri veya henüz duymadıkları müslüman haklarına nezaketle ihtarda bulunmak, onlara isyan etmemek ve halkın onlara itaât babında gönül birliğine varmasıdır.
Hattâbî, Ulu'l-emrin arkasında namaz kılmayı, onunla birlikte cihada gitmeyi, ona zekât vermeyi, zulmünden korkulduğu zaman silâhla ona isyan etmemeyi, yalancı medh-u senalarla onu aldatmamayı ve ona hayır duâ da bulunmayı da nasihatten saymıştır."
Askalânî -Allah ona rahmet etsin- dedi ki:
“Müslümanların imamlarına nasihat, yerine getirmek istedikleri şeylerde onlara yardım etmek, gaflet ettiklerinde onları uyarmak, hata ettiklerinde bunu kapatmak, onların aleyhinde sözleri ve onlardan nefret eden kalpleri çevirerek birleştirmektir. Onlara nasihatin en önemlisi; zulmü en güzel şekilde savmaktır. İctihad imamları da müslümanların imamlarına dâhildir. Onlara nasihat, rivâyet ettiklerini kabul etmek, ahkâm hususunda onlara tâbi olmak ve kendilerine hüsnü zanda bulunmaktır.”