Konu: İslam Öncesi Ashabın Çoğunluğunun Durumu Çarş. 18 Şub. 2009, 23:30
Ebû Racâ el-‘Utârîdî -Allah râzı olsun- şunları anlattı: “Biz cahiliyye döneminde putlara... Taşlara ve ağaçlara tapardık... Bizden biri bir taşa tapar... Daha güzel bir taş gördü mü?.. Tapındığı taşı bırakır ötekine tapardı... Taş bulamadığımız zaman bir öbek toprak toplar, koyunu getirip o öbeğin üzerinde sağar ve sonra da etrafında tavaf ederdik... Bir defasında sefere çıkmıştık. Yanımızda da tapındığımız ilahımız bir taş vardı. Bir heybenin içine koymuştuk... Yemek için ateş yakıp da tencereyi üzerine oturtacağımız üçüncü bir taş bulamazsak... Onun yerine ilahımızı koyardık... “Ateşe yakın olduğu zaman daha iyi ısıtır.” derdik... Bir gün bir yerde konaklamıştık. Taşı heybeden çıkarmıştık. Yola koyulduğumuzda topluluktan birisi bağırdı: “Hey! Rabbiniz kaybolmuş... Arayın bulun onu!” Hırçın ya da uysal her bir deveye binip rabbimizi aramaya koyulduk... Ararken birinin daha bağırdığını duyduk:“Hey! Rabbinizi ya da ona benzeyen bir başka rabbi buldum...” Yüklerimizin bulunduğu yere döndüm... Kavmimin bir putun yanında secdeye kapandıklarını gördüm... Geldik ve yanında bir deve kurban ettik...”
Paz 28 Ekim 2012, 12:04
Konu: İslam Öncesi Ashabın Çoğunluğunun Durumu 
Çarş. 18 Şub. 2009, 23:30